Fokker D.VIII



De Fokker E.V was het vijfde eendekker jachtvliegtuig dat de Nederlander Anthony Fokker voor de Duitse Militaire Luchtvaart (Fliegertruppe) ontwierp. In mei 1918 besliste hij tot de bouw van deze eendekker met parasolvleugel en roterende motor. Met dit toestel nam hij deel aan de 2de wedstrijd voor jachtvliegtuigen in Adlershof in juni van dat jaar. Fokkers ontwerp werd overtuigend winnaar en de E.V ging onmiddellijk in productie. De eerste exemplaren werden reeds in juni geleverd en zonder dralen naar het front gestuurd. 

Zij overtroffen er de andere jachtvliegtuigen in prestaties en klimvermogen. Zwak punt van de E.V was echter de zwakke vleugelconstructie en na enkele ongevallen werd de productie stilgelegd. Fokker werd verplicht nieuwe vleugels met versterkte liggers te bouwen voor de 139 reeds geleverde toestellen. Om de aangepaste toestellen te onderscheiden kregen deze de aanduiding D.VIII. Van de nieuwe toestellen met versterkte vleugel werden in de daaropvolgende maanden nog 150 stuks geleverd. Ondertussen was het al oktober 1918 en door de razendsnelle evolutie van de jachtvliegtuigen waren de D.VIII’en reeds voorbijgestreefd nog voor ze het front bereikten. Zo kwamen er heel wat in depots terecht.

Na de Wapenstilstand van 11 november 1918 werd een groot aantal Duitse oorlogsvliegtuigen onder de overwinnaars verdeeld. In Evere bij Brussel bevond zich een groot Duits vliegtuigdepot (Armee Flug Park) en onder de aldaar opgeslagen vliegtuigen, rompen en vleugels was er minstens een Fokker E.V die op D.VIII standaard was gebracht. Toestellen die niet interessant waren voor inlijving in onze Militaire Luchtvaart kwamen, als ze niet verschroot werden, soms in privébezit van militaire piloten.

De E.V/D.VIII van luitenant Albert Van Cotthem. 

Op 4 augustus 1914 wordt Van Cotthem gemobiliseerd en vervoegt hij zijn eenheid, de ‘Carabiniers Cyclistes’. Kort daarop wordt hij estafette en nog later chauffeur voor een generaal. Deze laatste post valt niet in de smaak en Albert dient een aanvraag in om overgeplaatst te worden naar de vliegende eenheden. In de vliegschool valt Van Cotthem enorm in de smaak, vanwege zijn koelbloedigheid en zijn kennis van mechaniek. In maart 1916 wordt hij als jachtpiloot naar het front overgeplaatst. Op 16 juni behaalt hij zijn eerste overwinning. In 1917 vinden we Albert terug op het vliegveld van Beaumarais-Calais waar het technisch centrum onder leiding van Georges Nelis (oprichter van SNETA/Sabena) zijn intrek genomen heeft. Hier wordt hij benoemd tot testpiloot van de nieuwe en de herstelde vliegtuigen. Hij krijgt de leiding over de school voor luchtacrobatie.

Het einde van de oorlog betekent geenszins het einde van Van Cotthems vliegerloopbaan. Bij de oprichting van SNETA is ook Van Cotthem van de partij. Hij is degene die de eerste commerciële vluchten Brussel-Parijs-Brussel , Brussel-Londen-Brussel en Brussel-Folke­stone-Brussel invliegt. 

Albert Van Cot­them was één van de privé-piloten die een Duitse Fokker opkochten. Zo kwam de E.V/D.VIII in handen van luitenant Albert Van Cotthem. Op 15 mei 1920 nam hij ontslag bij de SNETA om zich toe te leggen op de luchtacrobatie en nam hij met “zijn” toestel deel aan tal van meetings en vliegfeesten. 

Zo ondermeer aan de Internationale Meeting van Antwerpen van 17 tot 21 juli 1920, aan de Antwerpse Olympiade in augustus en september van dat jaar (waar hij olympisch kampioen lucht­acro­batie werd door concurrenten als Fonck, Nungesser en Fronval te verslaan) en de meeting en wedstrijd van Evere van 4 en 5 juni 1921. Op dat laatste evenement was het toestel voorzien van het deelnemingsnummer “17”.

In 1939 wordt Albert Van Cotthem opnieuw onder de wapens geroepen en wordt hij benoemd tot commandant van de militaire vliegschool van Deurne.

In 1949 wordt Albert Van Cotthem “Deken van de Luchtvaart”, een titel die Jan Olieslagers als eerste mocht ontvangen.