De “gouden periode” van de pioniers (1910-1914)



Na de vliegweek van Antwerpen van 1909 zouden er nog verschillende volgen. Gans Europa was in de ban van de vliegende mensen. Brussel, Champagne, Rouen, Berlijn, Nederland, het Midden- en Verre-Oosten, overal gingen onze pioniers hun kunsten vertonen.

Er was immers veel geld te verdienen met deze waaghalzerij. Al liep het soms wel eens fout en lieten zij er het leven bij.

Ook de dames lieten zich niet onbetuigd...

In de jaren voor de Eerste Wereldoorlog, bleef het vliegen het publiek verbazen. Deze nieuwe sport werd vooral beheerst door mensen die graag risico’s namen, en er de financiële mogelijkheden voor hadden.

Antwerpenaar Pierre baron de Caters vloog vooral in Duitsland, maar ook als eerste in Turkije en Egypte en trok samen met Jules Tyck naar Indië. Hij werd uiteindelijk verdeler van het Duitse ‘Aviator’ toestel. De gebroeders Bollekens zouden deze toestellen in licentie bouwen en uitbrengen onder eigen naam : de Jero.

Jan Olieslagers hield het dichter bij huis (Frankrijk, Italië) en maakte samen met zijn broer Max vooral in Nederland furore (of hoe de ‘vliegende Hollander’ eigenlijk een Belg was...) 

Jan vloog ook als eerste op het Afrikaanse continent waar hij in Oran een race hield tegen de lokale stoomtrein, in telegraafdraden vloog en neerstortte. Zijn toestel brandde volledig uit. Jan hield er enkel wat schrammen en een verschroeide snor aan over.

Dichter bij huis, werd in 1912 in Temse een eerste internationale meeting voor watervliegtuigen gehouden, maar ook op ‘Sint-Anneke’ en in Sint-Job-in ‘t Goor werden vliegmeetings georganiseerd.

Stilaan kwamen er echter donkere wolken opzetten in het Europese politieke landschap. Wanneer in 1914 de oorlog uitbrak, stelden onze vliegeniers (Pierre de Caters, Jan en Max Olieslagers, Jules Tyck,...) zichzelf en hun toestellen ter beschikking van de militaire overheid. Heel langzaamaan werden de militairen zich bewust van de mogelijkheden die de vliegtuigen hen te bieden hadden...