Een nieuw vliegplein...

Met het einde van de activiteiten op het Wilrijckse Plein, moesten onze pioniers naar andere oorden uitwijken. Het zou echter tot 1923 duren vooraleer Antwerpen weer over een eigen ‘vliegplein’ kon beschikken. Gelukkig wist een aantal “die-hards” de autoriteiten in Brussel van het nut van een dergelijke infrastructuur te overtuigen.

In de geschiedenis van Antwerpen zijn er gelukkig steeds burgers geweest die, als het wat slechter ging, niet bij de pakken bleven zitten. Overtuigd van het nut en de mogelijkheden van de luchtvaart, wisten Jan Olieslagers en de broers Van Migem het College van Burgemeester en Schepenen te overtuigen om met de Belgische Staat te onderhandelen over een nieuw vliegplein. In 1922 zijn de nodige onteigeningen van een terrein van 80 ha. in Deurne-Zuid uitgevoerd, en kan men beginnen met het nivelleren van de gronden en de bouw van een metalen vliegtuigloods.

Als luchthavengebouw werden vier oude goederenwagons 

Als luchthavengebouw werden vier oude goederenwagons van de spoorwegen aan de rand van het terrein opgesteld. Eentje ervan deed dienst als “Aérogare” of luchtstatie en werd door de nieuw aangestelde luchthavencommandant Scheldeman als kantoor gebruikt.

Toeval of niet: op 25 mei 1923 - Hemelvaartdag - werd het nieuwe vliegterrein officieel ingehuldigd met uiteraard een eerste vliegmeeting en dit onder de hoge bescherming van koning Albert I, een luchtvaartfan in hart en nieren. Het weer was prachtig en duizenden kwamen zich vergapen aan de waaghalzerij. De straat die toegang gaf tot het nieuwe vliegveld, werd toepasselijk Jan Olieslagersstraat genoemd.