“The Sky is the limit” in de “Seventies”

In de jaren 70 werden allerlei projecten ontwikkeld die een verplaatsing van de luchthaven suggereerden: Oostmalle, het land van Waas, de Ekerse polder. Alles kwam aan bod. Het decenium werd ook gekenmerkt door de opkomst van actiegroepen tegen de luchthaven: die waren eerst tegen een uitbreiding, maar algauw eisten ze een volledige sluiting en werden zij adviesbureaus voor de bestemming van het terrein na het opheffen van de activiteiten.

In juli 1970 was er een grote bedrijvigheid: de havenstakingen in Groot-Brittannië zorgden voor tonnen vracht van en naar Antwerpen. 

Op 2 september 1970 ging Skyways Air Cargo van start met dagelijkse vrachtvluchten naar Ashford, een verbinding die negen jaar zou bestaan. Een jaar later begon British Island Airlines met Dart Herald een lijn op London/Gatwick. 

Er werd gesproken over een tunnel aan de Krijgsbaan (waarop we nog meer dan veertig jaar zouden moeten wachten). De Antwerpse bedrijven richtten de nv Luchthavengemeenschap Antwerpen op en Delta Air Transport vervoerde massa’s mensen naar Jersey en Londen op hun “koopjes”-vluchten. Aanslagen en kapingen maakten dat de beveiliging van het terrein werd opgedragen aan een peloton para-commando’s.

In 1972 schortte Sabena haar luchtverbinding op London/Heathrow met Fokker F-27 op. In 1975 maakte de maatschappij enkele testvluchten met Boeing 737 om de verbinding terug op te zetten. Vanaf 1977 gebeurde dat 4x per dag.

De vijftigste verjaardag van de Royal Antwerp Aviation Club werd gevierd zonder de obligate vliegmeeting, met dank aan de actiegroepen die in Brussel gehoor kregen.

De Zuid-Afrikaanse firma De Beers vloog in die jaren dagelijks met diamanten tussen Antwerpen en Londen.

Het decenium werd afgesloten met de eerste REFORGER (REturn the FORces to GERmany) vluchten van het Amerikaanse leger.

1979 werd afgesloten met de installatie van het langverwachte Instrument Landing System (ILS).